300 cantigas populares galegas e o romance de Don Gaiferos

 

Foto dun cego tocando a zanfona

As redes vanse preparado para a celebración no 2025 das LETRAS GALEGAS dedicadas ás pandeireteiras é por iso que imos tamén nós inaugurando unha sección nova neste blog que leve por título LITERATURA DE TRADICIÓN ORAL que estreamos con 300 cantigas populares en galego ao que engadimos nós un Romance e unha homenaxe tamén particular á figura de Faustino Santalices. 

Pandereiteiras de Mens

No blog 300 cántigas populares en galego de Anxo González Guerra e Vitoria Ogando Valcárcel podedes consultar cantigas tan populares como O Rodaballo ou Xa fun a Marín. Días despois da morte de Josefa de Bastavales

O ROMANCE DE DON GAIFEROS DE MORMALTÁN

O Romance de Don Gaiferos de Mormaltán, un antigo romance conservado por tradición oral e recollido no século XX por Faustino Santalices, quen recuperou tamén o instrumento medieval da zanfona.

 

Onde vai aquil romeiro,

meu romeiro a onde irá?

camiño de Compostela,

non sei se alí chegará.

 

Os pés leva cheos de sangue,

xa non pode máis andar.

Malpocado, pobre vello, 

non sei se alí chegará.

  

Ten longas e brancas barbas,

ollos de doce mirar.

 Ollos gazos, leonados,

verdes coma a auga do mar.

 E a onde ides, meu romeiro?

Onde queredes chegar?

Camiño de Compostela,

onde teño o meu fogar.

  

 Compostela é miña terra,

deixeina sete anos hai.

Reluciente en sete soles,

brillante como un altar.

 

 Cóllase a min, meu velliño,

 vamos xuntos camiñar.

Eu son trobeiro das trobas

da Virxen de Bonaval.                 

 

I eu chámome Don Gaiferos,

Gaiferos de Mormaltán.

Se agora non teño forzas

meu Santiago mas dará.

 

 Chegaron a Compostela

e foron á Catedral.

Ai, desta maneira falou

Gaiferos de Mormaltán.

 

Gracias, meu señor Santiago, 

aos vosos pés me tes xa.

 Si queres tirarme a vida

pódesma señor tirar,

 porque morrerei contento

nesta santa catedral.

 

E o vello das brancas barbas

 caíu tendido no chan,

pechou os seus ollos verdes,

verdes coma a auga do mar.

 

O obispo que esto viu

alí o mandou enterrar.

E así morreu, meus señores,

Gaiferos de Mormaltán.

 

 Iste é un dos moitos milagres

que Santiago Apóstol fai.

 

 

 Segundo se ten investigado o personaxe de Don Gaiferos puido ser en realidade o Duque de Aquitania, Guillerme X que peregrinou a Santiago e morreu ao chegar a Compostela na catedral.