UNHA ENTRADA NO IDIOMA IRMAO, O PORTUGUÉS

 

Recomendamos fervorosamente de cando en cando a lectura en idiomas próximos como para nós resulta o portugués. Nesa lingua danse sucesos fermosos na literatura, como ocorre por outra parte en todas as literaturas. Pero ao estar tan próxima resulta moi interesante saborear unha boa colleita na que apreciar esa proximidade e simpatía que garda co noso á vez de manter distancias cargadas de suxestións e sorpresa. 

Recomendamos pois un texto breve de Inês Espada Nobre, xa me dirán:

A vida que (não) vivemos.

Unha boa nova para as Letras Galegas

 

Manuel Rivas PREMIO NACIONAL DAS LETRAS 2024 pola súa traxectoria como autor literario e xornalístico. 

Nunha reportaxe 

Nun día das bibliotecas e no día contra cambio climático do planeta

NO DÍA INTERNACIONAL CONTRA O CAMBIO CLIMÁTICO

 Tamén  NO DÍA DAS  BIBLIOTECAS...

UN SIMPLE MICROPOEMA  

Sobe a temperatura do planeta

un síntoma máis do quecemento que chega ata as bibliotecas,

 ou será ao revés?

PREMIO NÓBEL DE LITERATURA 2024: HAN KANG

 Acabamos de saber quen é a nova Premio Nóbel de Literatura. Han Kang é unha autora surcoreana que resulta ser a decimooctava muller en recibir este galardón. Unha das súas novelas máis coñecidas é a titulada A vexetariana editada en 2022 ao galego pola editorial Rinoceronte

300 cantigas populares galegas e o romance de Don Gaiferos

 

Foto dun cego tocando a zanfona

As redes vanse preparado para a celebración no 2025 das LETRAS GALEGAS dedicadas ás pandeireteiras é por iso que imos tamén nós inaugurando unha sección nova neste blog que leve por título LITERATURA DE TRADICIÓN ORAL que estreamos con 300 cantigas populares en galego ao que engadimos nós un Romance e unha homenaxe tamén particular á figura de Faustino Santalices. 

Pandereiteiras de Mens

No blog 300 cántigas populares en galego de Anxo González Guerra e Vitoria Ogando Valcárcel podedes consultar cantigas tan populares como O Rodaballo ou Xa fun a Marín. Días despois da morte de Josefa de Bastavales

O ROMANCE DE DON GAIFEROS DE MORMALTÁN

O Romance de Don Gaiferos de Mormaltán, un antigo romance conservado por tradición oral e recollido no século XX por Faustino Santalices, quen recuperou tamén o instrumento medieval da zanfona.

 

Onde vai aquil romeiro,

meu romeiro a onde irá?

camiño de Compostela,

non sei se alí chegará.

 

Os pés leva cheos de sangue,

xa non pode máis andar.

Malpocado, pobre vello, 

non sei se alí chegará.

  

Ten longas e brancas barbas,

ollos de doce mirar.

 Ollos gazos, leonados,

verdes coma a auga do mar.

 E a onde ides, meu romeiro?

Onde queredes chegar?

Camiño de Compostela,

onde teño o meu fogar.

  

 Compostela é miña terra,

deixeina sete anos hai.

Reluciente en sete soles,

brillante como un altar.

 

 Cóllase a min, meu velliño,

 vamos xuntos camiñar.

Eu son trobeiro das trobas

da Virxen de Bonaval.                 

 

I eu chámome Don Gaiferos,

Gaiferos de Mormaltán.

Se agora non teño forzas

meu Santiago mas dará.

 

 Chegaron a Compostela

e foron á Catedral.

Ai, desta maneira falou

Gaiferos de Mormaltán.

 

Gracias, meu señor Santiago, 

aos vosos pés me tes xa.

 Si queres tirarme a vida

pódesma señor tirar,

 porque morrerei contento

nesta santa catedral.

 

E o vello das brancas barbas

 caíu tendido no chan,

pechou os seus ollos verdes,

verdes coma a auga do mar.

 

O obispo que esto viu

alí o mandou enterrar.

E así morreu, meus señores,

Gaiferos de Mormaltán.

 

 Iste é un dos moitos milagres

que Santiago Apóstol fai.

 

 

 Segundo se ten investigado o personaxe de Don Gaiferos puido ser en realidade o Duque de Aquitania, Guillerme X que peregrinou a Santiago e morreu ao chegar a Compostela na catedral.

Afirmacións

NO DÍA EUROPEO DAS LINGUAS

 

 Lembramos tal día como hoxe un gran traballo de GUADI GALEGO ao respecto das linguas.