DEBATE DE RECREO NA BIBLIOTECA: 14 de febreiro, DILLO CON TOXOS!

FRONTE Á CELEBRACIÓN  DUN SÓ DÍA COMERCIAL DO AMOR,

PODE  HABER UNHA RESISTENCIA  POPULAR PARA AMAR  CADA DÍA.

TEMOS DEREITO A DEFENDERNOS COAS PALABRAS

FRONTE A UNHA PUBLICIDADE CADA VEZ MÁIS AGRESIVA- COMPULSIVA

POR QUE O TOXO?

POR AMOR, porque  amar é  coñecer  a diversidade

  e non hai nada máis humano que a diversidade.

Porque o toxo tamén ten espiñas!

Porque non queremos amor virtual e agora non hai rosas naturais,

namentres os montes están cheos de toxos.

Porque ti non sabes que é a chorima 

e tes vistos de máis á rosa e ao caravel.

Porque somos un pouco toxos e antes de amar como postureo

 haberá que falar do amor e o amor sempre ten chorimas e espiñas.

Estamos fartos das campañas que uniformizan, 

non todos amamos igual, non todos amamos a golpe de anuncios..

O amor non pode ser un simple postureo

 campañas que o globalizan todo e destrúen a súa espontaneidade.

Non somos  globos para inflar e logo estoupar ao mesmo tempo,

somos persoas con ritmos e sentimentos diversos.

Comercializan e trivializan os nosos sentimentos,

non queremos esquecer entre tanta colonia e propaganda

a que saben os bicos, como soan os corazóns cando se quere de verdade.

Porque o amor debe ser tamén  unha  consecuencia da nosa liberdade

esta celebración está  cargada de cadeas e candados que non o poden simbolizar.

Amamos as palabras con contido, os sentimentos que interiorizamos

coa razón, porque a cabeza e o corazón non están reñidos

 e non cremos na cegueira do amor de  Cupido.

Non queremos estar cegos como Cupido

e  que o amor, cando nos fira, cometa un homicidio

 ou que sexa un conto ou que dure menos que un anuncio.

que sexa oco ou virtual, que non teña fondo nin tacto...

Non queremos morrer por amor, nin matar por amor, 

queremos vivir con amor e, sendo amantes da vida, seremos amantes de corazón 

con todo tipo de razóns.

Non queremos ser bellas durmintes ás que só pode espertar un príncipe azul,

xa basta de contos de cincentas e princesas…

Nin compartimos que Rapunzel deba deixar medrar as súas trenzas 

só para que poidan subir por elas mozos atrevidos, 

en lugar de usar a súa propia valía para saír  ela mesma da torre que a asfixia.

Se cadra é moi pobre e ata moi triste ter como única meta casar,

esperar por alguén para poder  darlle sentido a túa vida

en lugar de buscar as túas fortalezas e non ceder as túas debilidades.

Porque os toxos están no monte e non podemos ir buscalos á florería.

Un toxo coa súa chorima e coas súas espiñas son gratis

e ás rosas alguén lles está poñendo prezo.

Porque que sabemos o nome de cantantes e actores, actrices e youtubers,

pero descoñecemos  o nome científico desta planta que ama a nosa terra

 e a enche de flores cada primavera.

Porque para amar non hai que ser un toxo, pero hai que saber querer ata aos toxos.

Porque isto podería servir para a letra dunha canción  de amor distinta, 

un canto da nosa terra, pero de amor en definitiva.