Aleluia. Versión de Jeff Buckley

Aleluia…
Escoitei que existe un acorde secreto
que David adoitaba tocar, e que agradaba
ó Señor.
Pero ti realmente non lle dás moita
importancia á música, verdade?
Era algo así como a cuarta, a quinta
cae a menor e sobe a maior.
O rei, confundido, compoñendo un aleluia.

Aleluia…


A túa fe era forte, pero necesitabas unha proba.
Víchela bañarse no tellado.
A súa beleza, e o brillo da lúa, superáronte.
Atoute á cadeira da súa cociña.
Rompeu o teu trono, e cortou o pelo.
E dos teus beizos arrincou un aleluia.


Aleluia…

Cariño xa estiven aquí antes.
Vín este cuarto e xa caminei sobre este chan.
Adoitaba vivir só antes de coñecerte.
Vín a túa bandeira sobre o arco de mármore,
pero o amor non é unha marcha victoriosa.
É un frío e roto aleluia.

Aleluia…

Bon, houbo un tempo en que me deixabas saber
que era o que realmente sucedía alá abaixo.
Pero agora nunca mo ensinas.
Pero lembra cando me unín a ti,
cando a pomba branca voaba tamén,
e cando cada suspiro que debuxabamos era un aleluia.

Aleluia…

Todo o que aprendín sobre o amor
foi como dispararlle a alguén que desenfundou máis rápido.
Non é un lamento que oias pola noite.
Non é ninguén que vira a luz.
É un frio e roto aleluia.